12 Μαρ

ΦΘΕΙΡΊΑΣΗ

 

Η φθειρίαση είναι μια προσβολή τμημάτων του σώματος που υπάρχουν  τρίχες ή των ρούχων  με αυγά, προνύμφες ή ενήλικες ψείρες, που χαρακτηρίζεται από έντονο κνησμό (οφειλόμενο σε τοπική αλλεργική αντίδραση στο σάλιο της ψείρας).

Διακρίνονται τρείς τύποι φθειρίασης: τριχωτού κεφαλής, σώματος και εφηβαίου (γεννητικής περιοχής). Η φθειρίαση του τριχωτού της κεφαλής εμφανίζεται  συνήθως σε παιδιά που μπορεί να γίνει η μετάδοση πολύ εύκολα στο σχολείο σε παιδικούς σταθμούς ή αν χρησιμοποιούν ίδια αντικείμενα (όπως π.χ. χτένες ή κουβέρτες). Η φθειρίαση του σώματος είναι πιο σπάνια και μπορεί να παρατηρηθεί όχι μόνο σε παιδιά αλλά και σε ενήλικες. Σημαντικό ρόλο παίζουν και οι συνθήκες υγιεινής ενώ η μετάδοση μπορεί να γίνει με κουβέρτες, χτένες ή και άμεση σωματική επαφή. Την  φθειρίαση του εφηβαίου μπορούμε να την χαρακτηρίσουμε και ως  σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα καθώς  οι ψείρες μεταδίδονται και μετά από σεξουαλική επαφή. Άλλη αιτία μετάδοσης της φθειρίασης του εφηβαίου είναι η  χρήση του ίδιου κρεβατιού ή πετσετών ή κλινοσκεπασμάτων με κάποιο άτομο που έχει τις ψείρες.

Το κύριο σύμπτωμα της φθειρίασης είναι ο έντονος και επίμονος κνησμός (φαγούρα). Η έντονη φαγούρα μπορεί  να οδηγήσει σε ερεθισμό, εκδορές και λοιμώξεις του δέρματος. Υπάρχει περίπτωση να μην εκδηλωθεί κνησμός ή να εκδηλωθεί μετά από κάποιες εβδομάδες. Σε κάθε ενόχληση του δέρματος που έχει τρίχες καλό είναι να κάνουμε ένα έλεγχο για πιθανό εντοπισμού καθώς είναι πιθανό να φαίνονται ακόμα και με γυμνό μάτι.

Το ευχάριστο είναι ότι η φθειρίαση θεραπεύεται και αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά. Καλό είναι αν στο σπίτι που μένουμε κάποιο άλλο άτομο έχει να μη μοιραζόμαστε μαζί του ρούχα ή αντικείμενα. Για τη θεραπεία χορηγούνται τοπικά αντιφθειρικά φάρμακα που πρέπει να τηρηθούν σχολαστικά η οδηγίες χρήσης τους και καλύτερα οι οδηγίες αυτές να δοθούν από το δερματολόγο.

11 Φεβ

ΠΙΤΥΡΙΔΑ-ΣΜΗΓΜΑΤΟΡΡΟΙΑ

Η Σμηγματόρροια (σμηγατορροϊκή δερματίτιδα) είναι πάθηση των σμηγματογόνων αδένων του δέρματος και εντοπίζεται στο τριχωτό της κεφαλής, τα φρύδια, την περιοχή πίσω από τα αυτιά, το στέρνο, τη γεννητική περιοχή  και κάποιες φορές τις μασχάλες. Υπάρχει διαταραχή των φυσιολογικών λειτουργιών των σμηγματογόνων αδένων. Τα συμπτώματα-χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν  λιπαρά μαλλιά, απολέπιση του τριχωτού της κεφαλής, πιτυρίδα, φλεγμονή κάνοντας την επιδερμίδα ερυθρή και ως συνέπεια αυτών φαγούρα στο τριχωτό της κεφαλής και στο δέρμα με δυσάρεστη όψη μαλλιών.

Όσον αφορά την πιτυρίδα, εκτός από την σμηγατορροϊκή δερματίτιδα, υπάρχουν και άλλα αίτια εμφάνισης της.

  • Ψωρίαση: Εκτός από άλλες περιοχές του δέρματος μπορεί να επηρεαστεί και το τριχωτό της κεφαλής προκαλώντας και πιτυρίδα. Εδώ εμφανίζεται με τη μορφή γκρίζων λεπίων που είναι αποτέλεσμα των χαρακτηριστικών βλαβών της νόσου
  • Ξηροδερμία: Το τριχωτό της κεφαλής είναι ιδιαίτερα επιρρεπές στην αφυδάτωση και την ξηρότητα. Προκαλείται το χειμώνα στις χαμηλές θερμοκρασίες ή το καλοκαίρι σε έκθεση κάτω από τον ήλιο. Σε πρόκληση ξηρότητας εμφανίζεται συχνά ξηροδερμία που εκδηλώνεται με τη μορφή λευκών λεπίων.
  • Έκζεμα: Άτομα τα οποία εμφανίζουν έκζεμα σε κάποια περιοχή του σώματός τους, είναι πολύ πιθανό να εμφανίσουν πιτυρίδα και στο τριχωτό της κεφαλής.
  • Συνθήκες κακής υγιεινής στο τριχωτό της κεφαλής: H τακτική και σωστή φροντίδα των μαλλιών προλαμβάνει τις περισσότερες φορές την εμφάνιση πιτυρίδας. Επιβαρυντικός παράγοντας αποτελεί η συσσώρευση λιπαρών ουσιών στο τριχωτό της κεφαλής λόγω π.χ. του ιδρώτα
  • Μυκητίαση: H ανάπτυξη μυκήτων και κυρίως του ζυμομύκητα Malassezia ο οποίος υπάρχει στο τριχωτό της κεφαλής, προκαλεί τον ερεθισμό τους δέρματος. Ο μύκητας, ο οποίος τρέφεται από τις λιπαρές ουσίες που εκκρίνονται από τους θύλακες των τριχών ερεθίζει το δέρμα. Με την πτώση τον δερματικών κυττάρων σχηματίζονται λευκά λέπια και έχουμε την εμφάνιση της πιτυρίδας. Επιβαρυντικοί παράγοντες που πιθανόν ευνοούν την εμφάνιση της πιτυρίδας, είναι η αυξημένη λιπαρότητα.
  • Στρες: Το άγχος το οποίο σχετίζεται άμεσα με την εμφάνιση αλλά και την επιδείνωση διαφόρων δερματικών παθήσεων, αποτελεί και μια αιτία εμφάνισης της πιτυρίδας.

Για την αντιμετώπιση της πιτυρίδας καλό είναι μειώσουμε το στρες, να φροντίζουμε για την υγιεινή των μαλλιών (λούσιμο)και από εκεί και πέρα αν δεν υποχωρεί ο γιατρός θα ερευνήσει για το πιθανό αίτιο (π.χ. μυκητιασική λοίμωξη, έκζεμα, ψωρίαση) και θα δώσει την κατάλληλη θεραπεία ανάλογα με την περίπτωση.

 

02 Φεβ

ΠΥΟΔΕΡΜΑ

ΠΥΟΔΕΡΜΑ(Γαγγραινώδες)

Πρόκειται για μια φλεγμονώδη δερματοπάθεια αγνώστου αιτιολογίας. Πιθανολογείται ότι σχετίζεται με δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος .Αρκετά συχνά εκδηλώνεται σε ασθενείς με υποκείμενη συστηματική νόσο όπως  φλεγμονώδης νόσος του εντέρου (ελκώδη κολίτιδα και νόσο του crohn), διάφορες παθήσεις του ήπατος, ρευματοειδής αρθρίτιδα, αιματολογικές νόσοι, ανοσολογικά ή λοιμώδη νοσήματα.

Συνοδεύεται σε μεγάλο ποσοστό με το φαινόμενο της παθεργίας, δηλαδή της ανάπτυξης δερματική βλάβης σε ΄θέση τραυματισμού. Κατά κανόνα εμφανίζεται στα κάτω άκρα στην περιοχή της κνήμης. Μπορεί όμως να εμφανιστεί και σε άλλες περιοχές του δέρματος όπως π.χ. στήθος, χέρια, κεφάλι, λαιμός. Οι δερματικές βλάβες ξεκινούν σαν φλύκταινα (μπορεί μαζί και φυσαλίδα) και εξελίσσονται σε εξέλκωση (πληγή) , βαθιά διάβρωση (καταστροφή) του δέρματος της περιοχής με σαφή ιώδη όρια. Τα συμπτώματα είναι πόνος στην περιοχή, αλλά και γενικότερα συμπτώματα όπως πυρετός, κακουχία,  αρθραλγίες, μυαλγίες.

Η διάγνωση βασίζεται κυρίως στην κλινική εικόνα και το ιατρικό ιστορικό του ασθενούς. Βλέπουμε τη δερματική βλάβη σε συνδυασμό με άλλες νόσους που συνυπάρχουν με το γαγγραινώδες πυόδερμα. Επίσης η βιοψία μπορεί να μας δώσει πληροφορίες για την ύπαρξη της νόσου ή για να αποκλείσουμε άλλες πιθανές διαγνώσεις.

Η θεραπεία εξαρτάται από την έκταση της νόσου. Σε ασθενείς με εκτεταμένη νόσο εφαρμόζεται θεραπεία με ισχυρά ανοσοκατασταλτικά από το στόμα. Η κορτιζόνη χορηγείται συχνά σε μεγάλες δόσεις ως αρχική θεραπεία για να σταματήσουμε την φλεγμονή. Άλλα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα που μπορούν να δοθούν είναι η κυκλοσπορίνη, η θαλιδομίδη, η δαψόνη, η κολχικίνη, η αζαθειοπρίνη, σε δόσεις που εξαρτώνται από την βαρύτητα της νόσου και των άλλων νόσων που μπορεί να συνυπάρχουν. Σαν τοπικές θεραπείες μπορούν να χρησιμοποιηθούν κρέμες (αλοιφές) που ονομάζονται αναστολείς της καλσινευρίνης με σχετικά καλά αποτελέσματα. Η χειρουργική θεραπεία αποφεύγεται λόγω αυξημένου κινδύνου παθεργίας

20 Ιαν

ΚΝΗΣΜΟΣ

Ο κνησμός (ή αλλιώς φαγούρα) είναι ενοχλητικό σύμπτωμα που δημιουργείται στο δέρμα  παροδικά ή μόνιμα και αναγκάζει κάποιον να ξύνεται για να ανακουφιστεί. Μπορεί να  συνοδεύει ασθένειες, ή και να προκαλείται από άλλα αίτια, π.χ. τροφές, φάρμακα. Μπορεί να είναι σύντομος ή να έχει μεγάλη διάρκεια, με διαφορετική ένταση. Σε κάθε περίπτωση αυτός που τον έχει θέλει συνήθως να απαλλαγεί το συντομότερο.

Ορισμένες από τις βασικότερες αιτίες είναι οι εξής:

–  Παθήσεις όπως: Ψωρίαση, ατοπική δερματίτιδα, ξηροδερμία, ψώρα, κνίδωση, λοίμωξη από μύκητες, έκζεμα, έρπης (ζωστήρας και απλός), διαβήτης, αναιμία, νεφρικές νόσοι

– Νευρολογικές-ψυχιατρικές διαταραχές: Άγχος, κατάθλιψη, κακή-αρνητική ψυχολογία

– Διάφορες αλλεργίες (σαν αντίδραση ): σε φυτά, γύρη, σκόνη, τρίχωμα ζώων, τροφές, ποτά, φάρμακα, ρούχα, απορρυπαντικά

– Ακραίες καιρικές συνθήκες : Κυρίως πολύ ζέστη

– Τσίμπημα εντόμου: κουνούπι, σφίγκας, κοριού, ψύλλου, αράχνης

– Γυναικείες ορμονικές διαταραχές: σε εμμηνόπαυση ή  εγκυμοσύνη.

Μπορεί να εμφανιστεί οπουδήποτε και να έχει μικρότερη, μεγαλύτερη έκταση, ή  ακόμη και σε ολόκληρο το σώμα. Χαρακτηριστικά σημεία που εμφανίζουν κνησμό είναι: το τριχωτό της κεφαλής, τα χέρια, τα πόδια και η γεννητική περιοχή.

Για την θεραπεία και την αντιμετώπιση, ο γιατρός θα συστήσει φαρμακευτική αγωγή ανάλογα με το αίτιο που τον προκάλεσε. Γενικές οδηγίες για την μείωση του σε μικρό ή μεγάλο βαθμό είναι η καλή ενυδάτωση του δέρματος με την χρήση κατάλληλων κρεμών, καθημερινό μπάνιο με χλιαρό ή δροσερό νερό αλλά όχι για πολύ ώρα, χρήση άνετων ρούχων (βαμβακερά), προσπάθεια να μην ξυνόμαστε όταν μας πιάνει.

18 Ιαν

ΜΕΛΑΣΜΑ

Το μέλασμα είναι δυσχρωμία στο δέρμα και εμφανίζεται κυρίως στο πρόσωπο, σε άτομα μεγάλης ηλικίας και πιο συχνά σε γυναίκες. Οι περιοχές του προσώπου στις οποίες εμφανίζεται συνήθως είναι το μέτωπο, η μύτη, τα μάγουλα και το άνω χείλος.

Η αιτιολογία εμφάνισης του μελάσματος δεν είναι γνωστή. Πιστεύεται πως υπάρχει γενετική προδιάθεση σε συνδυασμό με ερεθίσματα από το περιβάλλον που την ενεργοποιούν και το κάνουν να εκδηλωθεί. Τέτοια ερεθίσματα είναι:  η έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία χωρίς χρήση αντηλιακού, ορμονικές  αλλαγές κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, λήψη αντισυλληπτικών φαρμάκων, έγκαυμα, τραυματισμός, ακμή που δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, αφυδάτωση. Επίσης εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα με σκουρόχρωμο δέρμα.

Η διάγνωση του μελάσματος γίνεται συνήθως επισκοπικά με τη χρήση κατάλληλου φωτός πάνω στο δέρμα. Χαρακτηριστική είναι η εμφάνιση κηλίδας ή κηλίδων πάνω στο δέρμα χρώματος καφέ σε διάφορες αποχρώσεις, μπορεί να έχουν και χρώμα γκρί ή κυανέρυθρο. Συνήθως δεν υπάρχουν άλλα συμπτώματα όπως πόνος, κνησμός, και γενικότερα κάποια ενόχληση.

Για την πρόληψη πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα την έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία, συνιστάται η συχνή χρήση αντηλιακού και στα ευαίσθητα δέρματα με υψηλό δείκτη προστασίας. Επίσης καλό είναι να αποφεύγουμε κάθε είδους ακτινοβολία όπως (π.χ. κάτω από διάφορες λάμπες). Σε περίπτωση εγκαύματος ή τραυματισμού χρειάζεται ή έγκαιρη και σωστή αντιμετώπισή τους. Χρήση καπέλων και γυαλιών ηλίου είναι επίσης απαραίτητη. Ανάλογα με την έκταση και το βάθος του μελάσματος ο γιατρός θα προτείνει την κατάλληλη και εξατομικευμένη θεραπεία.

12 Ιαν

ΘΗΛΩΜΑΤΑ

Τα θηλώματα είναι καλοήθη μικρά δερματικά εξογκώματα μη μεταδοτικά .Σαν σχήμα μοιάζουν με κρεατοελιά που κρέμεται.  Το χρώμα τους μπορεί να είναι καφέ (ανοιχτό ή σκούρο), ροζ ή κοκκινωπό. Εμφανίζονται με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και  γυναίκες. Τα σημεία του δέρματος που συνήθως βρίσκονται είναι: Λαιμός, μασχάλες, θώρακας, πλάτη, μηρούς, κάτω από το στήθος, πρωκτός, περιοχή γεννητικών οργάνων, βλέφαρα, πρόσωπο.

Οφείλονται στον ιό των ανθρωπίνων θηλωμάτων (HPV) και πιο συγκεκριμένα, οφείλονται σε δύο στελέχη του το 6 και το 11.Τις περισσότερες φορές δεν εμφανίζουν συμπτώματα όμως σε μερικές περιπτώσεις ειδικά αν υπάρξει τριβή από κάποιο ρούχο ή αλυσίδα, μπορεί να προκληθεί κνησμός ή τσούξιμο.

Αν και τα θηλώματα δεν είναι επικίνδυνα καλό είναι να αφαιρούνται για αισθητικούς λόγους ή για να αποφύγουμε πολλαπλασιασμό τους και πιθανή εξάπλωση. Η αφαίρεση μπορεί να γίνει με κρυοθεραπεία με άζωτο όπου το θήλωμα ψύχεται μικραίνει και τελικά πέφτει. Άλλη μέθοδος αφαίρεσης είναι η διαθερμοπηξία, όπου έχουμε καυτηριασμό και άμεση πτώση του θηλώματος. Επίσης μπορεί να γίνει εκτομή και χειρουργικά με χρήση τοπικής αναισθησίας και κατάλληλου ψαλιδιού ή με νυστέρι. Αυτό γίνεται συνήθως σε μεγαλύτερα θηλώματα.

Για τα θηλώματα που υπάρχουν, κάποια γενικά μέτρα για να αποφύγουμε τον ερεθισμό, τον πόνο ή και την αιμορραγία τους, είναι να αποφεύγουμε όσο μπορούμε την τριβή με ρούχα ερεθιστικά (όπως π.χ. μάλλινα) και αν είναι στον τράχηλο, τη συνεχή επαφή με αλυσίδες. Καλό είναι επίσης είναι να φροντίζουμε και την υγιεινή της περιοχής με καθημερινό πλύσιμο με ήπιο σαπούνι, χλιαρό νερό και όχι έντονο τρίψιμο.

12 Ιαν

ΧΗΛΟΕΙΔΗ

Τα χηλοειδή είναι υπερτροφικές ουλές (διογκώσεις) πάνω στην επιφάνεια του δέρματος. Οι περιοχές που εμφανίζονται συνήθως είναι: Το στήθος, η πλάτη, οι ώμοι, οι κνήμες(πόδια), το αυτί(πτερύγιο).

Το αίτιο που προκαλεί τα χηλοειδή μπορεί να είναι κάποιο τραύμα που προκαλείται από τραυματισμό ή από κάποια χειρουργική επέμβαση, έγκαυμα, εμβόλιο, σκουλαρίκια, τσίμπημα εντόμου ή ακόμα και ακμή.

Η ανάπτυξη και η εξέλιξή τους μέχρι να πάρουν την τελική τους μορφή γίνεται αργά και μπορεί να διαρκέσει 1 μήνα ή και περισσότερο. Αρχικά έχουμε την εμφάνιση ροζ ελαφρώς επηρμένης ουλής που σταδιακά διογκώνεται, σκληραίνει, σκουραίνει το χρώμα της και γίνεται γυαλιστερή. Εμφανίζουν κνησμό, πόνο ενώ υπάρχει  έντονη ευαισθησία στο σημείο.

Η αιτία εμφάνισης των χηλοειδών είναι άγνωστη. Πιστεύεται πως υπάρχει κληρονομική προδιάθεση. Εμφανίζεται και στα δύο φύλλα άλλα λίγο συχνότερα σε γυναίκες και ειδικά την περίοδο της εγκυμοσύνης. Επίσης συχνότερη είναι η εμφάνιση σε άτομα με μελαμψή επιδερμίδα.

Συνηθέστερες μέθοδοι αντιμετώπισης-θεραπείας των χηλοειδών είναι η κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο. προκαλούμε ισχυρή ψύξη μέσω ψεκασμού στα χηλοειδή τα οποία νεκρώνονται τοπικά και σταδιακά πέφτουν. Η κρυοθεραπεία είναι για σχετικά μικρά χηλοειδή. Επαναλαμβάνεται 1 φορά το μήνα μέχρι να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Άλλη μέθοδος που χρησιμοποιείται για τη θεραπεία,  είναι η ένεση κορτιζόνης όπου πραγματοποιείται έγχυση πάνω στη χηλοειδές. Και αυτή  επαναλαμβάνεται  κάθε μήνα μέχρι το χηλοειδές γίνει επίπεδο.

Επίσης ως θεραπεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν και τα φύλλα σιλικόνης. Τα φύλλα ασκούν συνεχή πίεση επάνω στο χηλοειδές, και σταδιακά η ουλή συρρικνώνεται. Αυτή η μέθοδος εφαρμόζεται σε χηλοειδή μικρού μεγέθους και γενικά έχει καλά αποτελέσματα. Έχουμε την  εικοσιτετράωρη εφαρμογή του φύλλου σιλικόνης επάνω στο χηλοειδές κάθε μέρα για τουλάχιστον δύο μήνες.

05 Ιαν

ΧΛΑΜΥΔΙΑΚΗ ΛΟΙΜΩΞΗ

Είναι μια λοίμωξη που προκαλείται από ένα βακτήριο που λέγεται chlamydia trachomatis. Ανήκει στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Η μετάδοσή του γίνεται με τη σεξουαλική επαφή. Μπορεί να γίνει από τον κόλπο από το στόμα ή από τον πρωκτό. Επίσης μπορεί να μεταδοθεί από μολυσμένη μητέρα στο νεογνό κατά τον τοκετό.

Όσον αφορά τα συμπτώματα, αυτά μπορεί να μην εμφανιστούν καθόλου. Αν υπάρξουν συμπτώματα τα πιο χαρακτηριστικά είναι :

– Λεπτόρρευστο ή υδαρές  έκκριμα από το πέος ή τον κόλπο

– Αίσθημα καύσου ή δυσκολία κατά την ούρηση

– Πόνος, αίσθημα βάρους και γενικότερα ενόχληση στους όρχεις (άνδρες)

– Αιμορραγία μετά το σεξ ή  ανάμεσα στις έμμηνες ρύσεις (γυναίκες)

Οι επιπλοκές που μπορεί να παρατηρηθούν αν δεν υπάρξει θεραπεία είναι η στειρότητα σε άνδρες και σε γυναίκες, φλεγμονή των όρχεων στους άνδρες, φλεγμονή της πυέλου στις γυναίκες και γενικευμένες λοιμώξεις ειδικά σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς σε μάτια, αυτιά,  πνεύμονες και αρθρώσεις.

Η διάγνωση μπορεί να γίνει με λήψη δείγματος από τις εκκρίσεις της ουρήθρας και καλλιέργεια αυτού για την ανεύρεση του βακτηριδίου. Επίσης μπορεί μα γίνει εξέταση από τα ούρα ή από το σπέρμα (στον άνδρα).

Για την θεραπεία γίνεται χρήση αντιβιοτικών από το στόμα (συνήθως αζιθρομυκίνη ή δοξυκυκλίνη) που την δοσολογία και τον τρόπο χορήγησης την καθορίζει ο θεράπων ιατρός. Επίσης είναι πολύ σημαντικό την θεραπεία να την λαμβάνει και ο/η σύντροφος του ατόμου που νοσεί και που ήρθε σε επαφή και να μην υπάρξουν ερωτικές επαφές μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας

31 Δεκ

ΔΥΣΧΡΩΜΙΕΣ

Όταν λέμε δυσχρωμίες εννοούμε την κατάσταση εκείνη του δέρματος που παρατηρείται διαταραχή της υπερμελάχρωσης με αποτέλεσμα σε ορισμένα σημεία ειδικά στο πρόσωπο να υπάρχουν ορατές και συνήθως άσχημες αισθητικά καφέ κηλίδες.

Οι δερματικές δυσχρωμίες εμφανίζονται σε άτομα κάθε ηλικίας από παιδιά μέχρι μεγάλους ενήλικές καθώς επίσης σε άνδρες και γυναίκες που όμως στο γυναικείο πληθυσμό είναι λίγο πιο συνηθισμένη η εμφάνισή τους.

Η εμφάνιση των δυσχρωμιών μπορεί να οφείλεται σε πολλούς λόγους. Μερικοί και αυτούς που συναντάμε πιο συχνά είναι:

– Η έκθεση στον ήλιο. Αυτό δεν είναι κάτι σπάνιο σε άτομα που εκτίθενται συνέχεια στον ήλιο. Σε αυτή την περίπτωση βλέπουμε εμφάνιση δυσχρωμιών στα εκτεθειμένα μέρη του δέρατος όπως πρόσωπό, χέρια, λαιμός.

– Διάφοροι τραυματισμοί στο δέρμα είναι πιθανών να αφήσουν στο δέρμα κάποια δυσχρωμία όπου με τον καιρό βελτιώνεται, δεν αποκλείεται όμως να παραμείνει και για πάντα

– Δυσχρωμίες επίσης προκαλούνται και από κάποιες παθολογικές καταστάσεις του δέρματος με χαρακτηριστικό παράδειγμα την ακμή όπου ακόμα και αν θεραπευτούν οι βλάβες που δημιουργεί, κάποιες δυσχρωμίες μπορεί να παραμείνουν για αρκετό καιρό ή και μόνιμα.

– Στις γυναίκες ένα πολύ συνηθισμένο αίτιο είναι κάποιες έντονες ορμονικές μεταβολές που συμβαίνουν κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης ή και μετά τον τοκετό με αποτέλεσμα να επηρεάζεται και το δέρμα και να βλέπουμε τις χαρακτηριστικές καφέ κηλίδες σε διάφορα σημεία του σώματος.

Ο τρόπος αντιμετώπισης με στόχο την βελτίωση ή και την πλήρη εξαφάνιση της δυσχρωμίας ποικίλει και είναι τελείως διαφορετικός ανάλογα με το αίτιο που την προκάλεσε ή και την έκτασή της. Μερικές γενικές οδηγίες για την πρόληψη ή αποφυγή είναι ή χρήση αντιηλιακού και η μη υπερβολική έκθεση στον ήλιο ειδικά το καλοκαίρι. Σημαντική είναι κι η περιποίηση του δέρματος με τη χρήση ενυδατικών κρεμών ή κατάλληλων ορών που είναι εξειδικευμένοι για την περίπτωση.

16 Δεκ

ΔΗΓΜΑ-ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΕΝΤΟΜΟΥ

Τα τσιμπήματα (δήγματα) από κάποιο έντομο δεν είναι σπάνιο φαινόμενο και καλό είναι να μπορέσουμε να τα αναγνωρίσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε. Τα περισσότερα έντομα που μπορούν να προκαλέσουν κάποιο τσίμπημα δεν είναι δηλητηριώδη (κουνούπια, σκνίπες, ψύλλοι, ψείρες, κοριοί, ακάρεα) ενώ υπάρχουν και άλλα με δηλητήριο (στην Ελλάδα μόνο μέλισσες και σφήκες).

Υπάρχουν κάποια γενικά χαρακτηριστικά που με τα οποία μπορούμε να καταλάβουμε αν το τσίμπημα προήλθε από έντομο με δηλητήριο ή χωρίς, ακόμα και στην περίπτωση που δεν είδαμε τι μας τσίμπησε.

Πιο συγκεκριμένα τα τσιμπήματα από έντομο χωρίς δηλητήριο έχουν συνήθως κνησμό(φαγούρα), τοπική ερυθρότητα, ο πόνος είναι πολύ μικρός ή απουσιάζει τελείως. Ενώ τις περισσότερες φορές δεν παρουσιάζεται αλλεργική αντίδραση, δεν βλέπουμε δηλαδή εξάνθημα που επεκτείνεται ή συμπτώματα που επιδεινώνονται.

Αντίθετα σε δήγμα από έντομο με δηλητήριο έχουμε τις περισσότερες φορές πόνο που συνήθως είναι έντονος στο σημείο του τσιμπήματος ή και γύρω από αυτό. Ό κνησμός είναι σχετικά ήπιος ή δεν υπάρχει καθόλου, ενώ χαρακτηριστική είναι η ύπαρξη ερυθρότητας που πολλές φορές έχει την τάση να επεκτείνεται. Συνήθως παρατηρείται αλλεργική αντίδραση (γενικευμένη).

Σαν θεραπεία-αντιμετώπιση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τοπικά αντιισταμινικά ή κορτιζονούχες αλοιφές ήπιας ισχύος, ενώ σε πολύ έντονο κνησμό και λήψη αντισταμινικών από το στόμα. Σε σοβαρές αναφυλακτικές αντιδράσεις γίνεται λήψη κορτιζόνης από το στόμα κι ανάλογα με την ένταση μπορεί να χρειαστεί ενδομυϊκή ή και ενδοφλέβια χορήγηση (ενέσιμη μορφή)

Για την πρόληψη καλύπτουμε όσο γίνεται περισσότερο το  σώμα μας (μακρυμάνικες μπλούζες, καπέλα)σε μέρη που γνωρίζουμε ότι υπάρχουνε έντομα. Επίσης μπορούμε να βάλουμε στα ακάλυπτα μέρη του σώματός μας ειδικά  spray για έντομα που υπάρχουν σε φαρμακεία. Για μέσα στο σπίτι χρησιμοποιούμε αντικουνουπικά εσωτερικού χώρου (π.χ. ειδικές ταμπλέτες, φιδάκι, υγρή μορφή), αν έχουμε αναμμένα φώτα φροντίζουμε να κλείνουμε τις μπαλκονόπορτες ή τις κουρτίνες

Load more posts
Loading...