15 Δεκ

ΝΟΣΟΣ ΧΕΡΙΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΣΤΟΜΑΤΟΣ

Η νόσος χεριών ποδιών στόματος είναι μια λοιμώδης νόσος και οφείλεται στον ιό κοξάκι (coxsackie). Εμφανίζεται κυρίως σε βρέφη και σε μικρά παιδιά. Μεταδίδεται μέσω της αναπνευστικής οδού (φτέρνισμα, βήχας), μεσώ του γαστρεντερικού (τουαλέτες) ή ακόμα και σε επαφή δέρμα με δέρμα. Από τη στιγμή που θα μπει στον οργανισμό (χρόνος επώασης), εκδηλώνει τα συμπτώματά του σε χρονικό διάστημα περίπου 3-5 ημερών.

Στην αρχή εμφανίζονται κάποια γενικά συμπτώματα όπως πυρετός, κόπωση και δυσκολία στην κατάποση (δυσκαταποσία). Μετά εμφανίζεται το εξάνθημα στο στοματικό βλεννογόνο, τη γλώσσα, το φάρυγγα και την υπερώα και έχει τη μορφή κόκκινων κηλίδων που μετατρέπονται σε φυσαλίδες οι οποίες σπάνε και σχηματίζουν διαβρώσεις.

Ταυτόχρονα εμφανίζονται εξανθήματα σε χέρια και σε πόδια. Πιο συγκεκριμένα έχουν τη μορφή σαν μικρές κοκκινίλες πάνω στο δέρμα με μια ‘’φουσκάλα’’ ή ‘’σπυράκι’’ στο κέντρο τους. Οι περιοχές που τα συναντάμε είναι οι ραχιαίες επιφάνειες στα άκρα χέρια και πόδια καθώς επίσης στις παλάμες και τα πέλματα. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει κνησμός (φαγούρα).

Η νόσος περνάει από μόνη της περίπου σε 7 μέρες, οπότε δεν υπάρχει κάποια ειδική θεραπεία. Στους ασθενείς συνιστάται ξεκούραση, να πίνουν αρκετά υγρά και σε πόνο, πυρετό ή κάποιας άλλης ενοχλήσεως, η λήψη παυσίπονων ή αντιπυρετικών. Επίσης καλό είναι  το παιδί που νοσεί να παραμένει σπίτι του τόσο για τη μείωση μετάδοσης και διασποράς της νόσου όσο και για να γίνει καλύτερη και γρηγορότερη ανάρρωση χωρίς να επιβαρύνεται ο οργανισμός την περίοδο της ασθένειας.

14 Δεκ

ΠΟΛΥΜΟΡΦΟ ΕΡΥΘΗΜΑ

Το πολύμορφο ερύθημα είναι μια νόσος του δέρματος που οφείλεται σε αλλεργική αντίδραση η οποία μπορεί να προκληθεί από φάρμακα, λοιμώξεις (πιο χαρακτηριστική αυτή από τον ιό του απλού έρπητα), διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, τρόφιμα, φυτά, ρευματικά νοσήματα.

Από κλινικής απόψεως το πολύμορφο ερύθημα εκδηλώνεται με δερματική βλάβη που θυμίζει στόχο. Αρχίζει με το σχηματισμό ερυθρών, στρογγυλών, επηρμένων βλαβών που η περιφέρεια τους είναι έντονα ερυθρή ενώ το κέντρο τους αποκτά ερυθρωϊώδες ή ερυθροκύανο χρώμα και σχηματίζεται μια εικόνα ομόκεντρων κύκλων.

Εντοπίζεται στα χέρια ή/και στα πόδια σε παλάμες, πέλματα, καρπούς, αγκώνες, γόνατα. Λιγότερο συχνά θα τοι δούμε να υπάρχει σε πρόσωπο, λαιμό και κορμό. Υπάρχουν μορφές της νόσου που στο κέντρο του ‘’ομόκεντρού κύκλου’’ που σχηματίζεται, υπάρχει φυσαλίδα ή φουσκάλα.

Ο ασθενής αισθάνεται τοπικά πίεση , καύσο ή κνησμό ενώ πριν την εμφάνιση των δερματολογικών εξανθημάτων, μπορεί να εμφανιστούν γενικά συμπτώματα όπως: ανορεξία, κακουχία, μυαλγίες, αρθραλγίες, ελαφρά πυρετική κίνηση και συμπτώματα λοίμωξης του αναπνευστικού συστήματος. Σε σοβαρή μορφή της νόσου μπορεί να προσβληθούν τα μάτια, η στοματική κοιλότητα, τα γεννητικά όργανα.

Για θεραπεία συνήθως δεν χρειάζεται τίποτα καθώς το πολύμορφο ερύθημα υποχωρεί από μόνο του σε 1-2 εβδομάδες. Είναι σημαντικό να υπάρξει άρση του παράγοντα της αιτίας που το προκάλεσε. Για την ανακούφιση των συμπτωμάτων μπορούμε να δώσουμε αντιισταμινικά από το στόμα ή αναλγητικά (σε περίπτωση πόνου). Σε σοβαρότερες μορφές της νόσου χορηγούνται κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη) από το στόμα. Αν οφείλεται στον ιό του απλού έρπητα συνιστάται η λήψη ακυκλοβίρης ή άλλων αντιικών φαρμάκων.

13 Δεκ

ΠΕΜΠΤΗ ΝΟΣΟΣ ‘Η ΛΟΙΜΩΔΕΣ ΕΡΥΘΗΜΑ

Το λοιμώδες ερύθημα ή πέμπτη νόσος είναι μια μεταδοτική νόσος που οφείλεται στον παρβοϊο Β19 και εκδηλώνεται κυρίως στα παιδιά σχολική ηλικίας. Μεταδίδεται με σταγονίδια μέσω της αναπνοής. Επίσης μπορεί να μολυνθεί το έμβρυο από τη μητέρα.

Στο δέρμα εκδηλώνεται σε 3 στάδια:

Στο πρώτο στάδιο έχουμε την εμφάνιση ενός πολύ έντονου ερυθρού εξανθήματος που καταλαμβάνει στο πρόσωπο μόνο τις παρειές (μάγουλα) χαρακτηριστικά λείπει από τη μύτη, την περιοχή γύρω από το στόμα και γύρω από τα μάτια . Λόγω της έντονης κοκκινίλας που δημιουργείται  στα μάγουλα έχει χαρακτηριστεί ως ‘’το εξάνθημα του χαστουκιού’’ και διαρκεί 1-4 μέρες.

Στο δεύτερο στάδιο έχουμε την εμφάνιση βλατίδων (εξανθημάτων) διαφόρου μεγέθους και σχήματος που αναπτύσσονται στα χέρια (πήχη), στα πόδια (κνήμες), γλουτούς, σπάνια σε παλάμες και πέλματα ενώ αργότερα επεκτείνοται και στον κορμό. Το στάδιο αυτό διαρκεί περίπου 11 μέρες.

Στο τρίτο στάδιο τα εξανθήματα αρχίζουν να υποχωρούν σταδιακά χωρίς απολέπιση και το δέρμα ‘’καθαρίζει’’. Αυτό το στάδιο μπορεί να διαρκέσει από 3 μέρες έως 3 εβδομάδες. Για λίγες εβδομάδες μετά την υποχώρηση μπορεί να δημιουργηθεί υποτροπή και επανεμφάνιση του εξανθήματος λόγω ερεθισμού  του δέρματος, έκθεση στον ήλιο ή στρες.

Η νόσος υποχωρεί μόνη της και δεν υπάρχει κάποια ειδική θεραπεία. Συνιστάται η συχνή λήψη υγρών η χορήγηση παρακεταμόλης επί πόνου ή πυρετού. Επίσης συνιστάται το τακτικό πλύσιμο το χεριών προς μείωση της πιθανότητας μετάδοσης και η αποφυγή από άτομα ευπαθών ομάδων των χώρων υψηλής μετάδοσης π.χ. σχολεία

13 Δεκ

ΤΡΙΧΟΤΙΛΛΟΜΑΝΙΑ

Τριχοτιλλομανία είναι η επαναλαμβανόμενη έλξη μαλλιών συνειδητά ή ασυνείδητα που οδηγεί σε αισθητή απώλειά τους. Παρατηρείται πιο συχνά σε παιδιά. Αφορά τις τρίχες οποιασδήποτε περιοχής του σώματος, πιο συχνά σε κεφαλή, περιοχή του προσώπου, μασχαλιαία περιοχή και λιγότερο συχνά σε φρύδια, βλέφαρα και περιπρωκτική περιοχή. Συχνά υπάρχει περιστροφή της τρίχας γύρω από τα δάχτυλα.

Αποτέλεσμα που μπορεί να προκύψει είναι η δημιουργία μη αναστρέψιμων στην ανάπτυξη και την ποιότητα των μαλλιών. Δεν υπάρχουν περιοχές πλήρους αλωπεκίας. Τα άτομα με σωματοδυσμορφοφοβική διαταραχή μπορούν να αφαιρέσουν τα μαλλιά ή τρίχες του σώματος που αντιλαμβάνονται ως άσχημα ή μη φυσιολογικά. Άτομα με ψύχωση μπορούν να αφαιρέσουν τα μαλλιά σε παραληρητικές κρίσεις ή ψευδαισθήσεις.

Η κατάποση των μαλλιών μπορεί να οδηγήσει σε μάζες ενδοκοιλιακά με μεταγενέστερη αναιμία, κοιλιακό άλγος, αιματέμεση, ναυτία, εμετό, απόφραξη του εντέρου μέχρι και διάτρηση.

Διαφορική διάγνωση μπορεί να γίνει από γυροειδή αλωπεκία, μυκητίαση, σύφιλη κι από άλλες αιτίες μη ουλώδους ή ουλώδους αλωπεκίας. Η βιοψία μπορεί να βοηθήσει στην διάγνωση της τριχοτιλλομανίας από άτομα με δερματολογικές διαταραχές. Δερματοσκοπικά βλέπουμε αποψιλωτικές πλάκες με κομμένες τρίχες.

Κλινικά, οι ασθενείς εμφανίζουν είτε πλήρως αλωπεκιασικές πλάκες, ή πλάκες που φέρουν τρίχες σε διαφορετικό μήκος. Τριχοσκοπικά, το κύριο χαρακτηριστικό είναι οι κοντές τρίχες σε διάφορα μήκη. Τα στελέχη των τριχών είναι κομμένα σε διαφορετικά ύψη και διαφέρουν ως προς το σχήμα.

Τριχοσκοπικά χαρακτηριστικά:

– Τριχοπτίλωση (επιμήκης διαχωρισμός στο άπω άκρο του στελέχους).

– Συσπειρωμένες τρίχες (κοντές συσπειρωμένες τρίχες με οδοντωτό περιφερικό άκρο).

– Τρίχες «δίκην γάντζου» (μερικώς συσπειρωμένες τρίχες σε σχήμα γάντζου).

– Τρίχες «δίκην φλόγας» (ημιδιαφανής κυματιστές, κωνοειδής τρίχες που μοιάζουν με φλόγα).

– Τρίχες «δίκην τουλίπας» (τρίχες με σκουρότερο ανθό που μοιάζει με φύλλο τουλίπας).

– Σημείο «V» (δύο κοντές τρίχες σε ένα θύλακα κομμένες στο ίδιο ύψος).

Η αντιμετώπιση της τριχοτιλλομανίας γίνεται με κατάλληλη ψυχοθεραπεία από ειδικό. Ο ρόλος του δερματολόγου είναι η προσπάθεια αναγέννησης των μαλλιών και η επαναφορά στην  κατάστασή τους πριν εκδηλωθεί η τριχοτιλλομανία πάντα όμως σε συνδυασμό με την παρακολούθηση από ψυχοθεραπευτή.

12 Δεκ

ΠΟΜΦΟΛΥΓΩΔΕΣ ΠΕΜΦΙΓΟΕΙΔΕΣ

Το πομφολυγώδες πεμφιγοειδές είναι μια χρόνια αυτοάνοση νόσος του δέρματος. Εμφανίζεται συνήθως σε άτομα μεγάλης ηλικίας άνδρες και γυναίκες με μέσο όρο ηλικίας τα 65 χρόνια.

Οι ασθενείς εμφανίζουν πομφόλυγες (φουσκάλες) ΄στην επιφάνεια του δέρματος οι όποιες μπορεί να είναι πολλές μεγάλες και αρκετά επώδυνες .Συνοδεύονται από έντονο κνησμό (φαγούρα) ενώ μπορεί να συνυπάρχει κάψιμο ή πόνος.

Οι πομφόλυγες συνήθως ξεκινούν από τον κορμό σε υγιές ή ερυθρόμορφο δέρμα. Επεκτείνονται προς τα άκρα (χέρια ή/και πόδια) ενώ μερικές φορές (όχι πολύ συχνά) και στους βλεννογόνους. Οι πομφόλυγες παραμένουν συνήθως ακέραιες. Σε περίπτωση που σπάσουν, αφήνουν διαβρώσεις τοπικά στην περιοχή του δέρματος όπου υπήρχαν και μετά επουλώνονται.

Τα αίτια που πυροδοτούν την έναρξη του αυτοάνοσου αυτού νοσήματος δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα. Πιστεύεται πως επηρεάζουν κάποιες συνυπάρχουσες φλεγμονώδες παθήσεις του δέρματος όπως ο ομαλός λειχήνας η ψωρίαση ,ακτινοβολία ,τραυματισμοί καθώς και η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως οι γλιπτίνες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη. Ασθενείς που εμφανίζουν τη νόσο και λαμβάνουν γλιπτίνη λόγω του διαβήτη, πρέπει κατόπιν συνεννόησης με τον παθολόγο που την χορήγησε να την διακόπτουν και να αλλάζουν τη θεραπεία τους με άλλα φάρμακα.

Για τη θεραπεία του πομφολυγώδους πεμφιγοειδούς χρησιμοποιούνται συνήθως κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη) από το στόμα ενδεχομένως και σε μεγάλες δόσεις ανάλογα με την βαρύτητα της νόσου. Μαζί μπορεί να συγχορηγούνται και άλλα ανοσοκατασταλτικά όπως η αζαθειοπρίνη και η μεθοτρεξάτη. Για την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της νόσου (κνησμός) μπορούμε να δώσουμε αντιισταμινικά και για πιθανή επιμόλυνση αντιβιοτικά . Η θεραπεία με την κορτιζόνη σταδιακά και με την βελτίωση της κλινικής εικόνας, η δόση της μειώνεται και κρατάμε μια μικρή δόση για μεγαλύτερο διάστημα μέχρι να μειωθεί η πιθανότητα του κινδύνου υποτροπής.

11 Δεκ

ΠΕΜΦΙΓΑ

Η πέμφιγα είναι μια αυτοάνοση νόσος με κύριο χαρακτηριστικό την εμφάνιση από πομφόλυγες (φουσκάλες) στο δέρμα και στους βλεννογόνους. Εμφανίζεται και στα 2 φύλα και δεν είναι μεταδοτική. Το πρόβλημα είναι στο ανοσολογικό σύστημα του δέρματος που οδηγείται σε δυσλειτουργία και προκαλεί τις βλάβες και τα συμπτώματα.

Οι φουσκάλες που δημιουργούνται είναι γεμάτες υγρό. Εμφανίζονται πολύ συχνά ή και αρχίζουν από το βλεννογόνο του στόματος. Όμως μπορεί να έχουν παρουσία πάνω σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος πάνω σε φαινομενικά υγιές δέρμα. Μπορεί να είναι μικρές ή μεγάλες και είναι πλαδαρές.

Με την εξέλιξη της νόσου οι φουσκάλες αυτές σπάνε, δημιουργούν διαβρώσεις και στη συνέχεια αποκόλληση της επιδερμίδας. Άλλα σημεία του σώματος (εκτός από το στόμα) που εμφανίζονται οι βλάβες της νόσου είναι ο κορμός, το τριχωτό της κεφαλής, το πρόσωπο, οι μασχάλες, και οι μηρογεννητικές πτυχές.

Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα (δερματικές βλάβες) του ασθενούς από τον δερματολόγο ή/και από εξέταση ιστοτεμαχίου του προσβεβλημένου δέρματος μετά από τη λήψη βιοψίας.

Η θεραπεία γίνεται με τη λήψη κορτικοστεροειδών (κορτιζόνης) από το στόμα μπορεί και σε συνδυασμό με άλλα ανοσοκατασταλτικά (π.χ. αζαθειοπρίνη, δαψόνη, κολχικίνη). Σε εκτεταμένες βλάβες μπορεί να χρειαστούν πολύ υψηλές δόσεις και η θεραπεία να γίνει στο νοσοκομείο. Σταδιακά με το σταμάτημα εμφάνισης νέων βλαβών και με την επούλωση των παλιών η δόσης της κορτιζόνης αρχίζει να μειώνεται μέχρι να φτάσουμε σε μια χαμηλή δόση-συντήρησης η οποία θα λαμβάνεται για μεγάλο χρονικό διάστημα.

10 Δεκ

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Εδώ θα επικεντρωθούμε στις βακτηριακές λοιμώξεις του δέρματος από σταφυλόκοκκο και στρεπτόκοκκο οι οποίες είναι: Το μολυσματικό κηρίο, το ερυσίπελας, η κυτταρίτιδα, η θυλακίτιδα, ο δοθιήνας, το σύνδρομο σταφυλοκοκκικής τοξικής επιδερμιδικής νεκρόλυσης.

– Μολυσματικό κηρίο: Δερματική νόσος πολύ μεταδοτική, εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά. Η η μετάδοση γίνεται με την επαφή δέρμα με δέρμα και με την κοινή χρήση πετσετών ή ρούχων.

Υπάρχει το μη-πομφολυγώδες και το πομφολυγώδες μολυσματικό κηρίο. Στην πρώτη περίπτωση εμφανίζονται βλάβες κυρίως σε πρόσωπο και άκρα με ερυθρόμορφες βλατίδες (σπυράκια) και φυσαλίδες .Είναι επώδυνες και προκαλούν έντονο πόνο. Στη  δεύτερη περίπτωση δημιουργούνται φουσκάλες που ρήγνυνται και σχηματίζουν διαβρώσεις στο δέρμα με πόνο. Οι βλάβες αυτές εμφανίζονται κυρίως με μασχάλες, αυχένα και περιοχή γεννητικών οργάνων.

Για την θεραπεία αν είναι ελαφριάς μορφής χωρίς συμπτώματα δεν δίνουμε τίποτα και περνάει σε 7-10 μέρες. Συνιστούμε όμως την αποφυγή επαφής. Σε σοβαρότερες μορφές με έντονες βλάβες και συμπτώματα δίνουμε αντιβίωση, τοπικά σε αλοιφή ή από το στόμα ανάλογα με τη σοβαρότητα τις κατάστασης.

Ερυσίπελας: Δερματική λοίμωξη που προσβάλει και τα δύο φύλλα κυρίως άτομα παχύσαρκα και μεγάλης ηλικίας. Το μικρόβιο εισέρχεται λόγω πιθανής λύσης της συνέχειας του δέρματος από κάποιο τραυματισμό ή έκζεμα.

Εκδηλώνεται με ερυθρότητα (κοκκινίλα),θερμότητα, διόγκωση (πρήξιμο) και πόνο της περιοχής του δέρματος που προσέβαλε. Μπορεί να έχουμε και την εμφάνιση πυρετού. Η θεραπεία είναι απαραίτητη και γίνεται συνήθως με λήψη αντιβιοτικών από το στόμα και σε σοβαρότερες καταστάσεις ίσως και ενδοφλέβια.

Κυτταρίτιδα: Θεωρείται παρόμοια νόσος με το ερυσίπελας μόνο που εδώ έχουμε προσβολή του δέρματος σε βαθύτερα στρώματα .Εκδηλώνεται με ερυθρότητα, οίδημα και έντονο πόνο. Είναι πιθανόν να υπάρχει και πυώδης έκκριμα (πύον) που όμως δεν εμφανίζεται πάντα.

Η θεραπεία γίνεται με την χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα σε σε διάφορα σχήματα και δοσολογίες ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης. Αυτά καθορίζονται από τον ιατρό. Σε πολύ σοβαρές καταστάσεις και ιδιαίτερα αν συνυπάρχουν και άλλα νοσήματα μπορεί να χρειαστεί και ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης.

Θυλακίτιδα: Στη θυλακίτιδα υπάρχει φλεγμονή του θυλάκου της τρίχας και εμφανίζεται με ερυθρότητα κ και φλύκταινες γύρω από τον θύλακα. Πολλές φορές αυτές οι βλάβες είναι επώδυνες και προκαλούν έντονο κνησμό και ίσως και πόνο στην περιοχή της τρίχας.

Οι περιοχές που εντοπίζεται είναι το τριχωτό της κεφαλής, το γένι ο αυχένας, ο κορμός, οι μασχάλες, οι γλουτοί και οι μηρογεννητικές πτυχές. Για την θεραπεία χρησιμοποιούνται αντιβιοτικά αλλά βοηθάνε πολύ και κάποιοι γενικοί κανόνες όπως φαρδιά και άνετα ρούχα μείωση βάρους, ρύθμιση του διαβήτη (εάν υπάρχει), σωστός και τακτικός καθαρισμός των περιοχών αυτών.

Δοθιήνας: Πρόκειται για εμφάνιση φλεγμονώδους οζιδίου γύρω από τον θύλακα της τρίχας. Εμφανίζεται πιο συχνά σε κλειστές περιοχές όπου υπάρχει εφίδρωση και τριβή. Το οζίδιο που σχηματίζεται σταδιακά διογκώνεται και σχηματίζεται φλύκταινα με πύον. Αυτό δημιουργεί έντονο πόνο και ενόχληση στο άτομο που έχει προσβληθεί.

Σαν θεραπεία χορηγείται αντιβιοτική αγωγή κυρίως από το στόμα αλλά μπορεί μαζί και τοπικά. Συνήθως υπάρχουν καλά αποτελέσματα. Αν όμως δεν υπάρξει ανταπόκριση με την χορήγηση της αντιβίωσης, προχωρούμε σε χειρουργική διάνοιξη, και καθαρισμό του οζιδίου.

Σύνδρομο σταφυλοκοκκικής τοξικής επιδερμιδικής νεκρόλυσης.(ΣΣΤΕΝ):

Είναι μια πολύ σοβαρή λοιμώδη δερματοπάθεια. Έχουμε την προσβολή του δέρματος από σταφυλόκοκκο, συγκεκριμένα στελέχη του σταφυλόκοκκου παράγουν τοξίνη με ικανότητα καταστροφής της επιδερμίδας. Προσβάλλονται κυρίως τα βρέφη και τα παιδιά.

Η νόσος ξεκινάει με αδυναμία και πυρετό και μετά εμφανίζεται και το δερματικό εξάνθημα που είναι ερυθρό-πορτοκαλί κηλίδα. Μετά μοιάζει με φουσκάλα ενώ το δέρμα γίνεται λεπτό και πλαδαρό κυρίως στις μασχάλες, τους βουβώνες και γύρω από το στόμα. Στη συνέχεια το δέρμα αποκολλάται αφήνοντας περιοχές χωρίς δέρμα. Είναι μια πολύ επώδυνη κατάσταση και αντιμετωπίζεται μόνο στο νοσοκομείο με χορήγηση ενδοφλέβια ισχυρής αντιβίωσης.

08 Δεκ

ΣΚΛΗΡΟΑΤΡΟΦΙΚΟΣ ΛΕΙΧΗΝΑΣ

Ο σκληροατροφικός λειχήνας είναι μια χρόνια φλεγμονώδης δερματοπάθεια που εκδηλώνεται κυρίως στην περιοχή των γεννητικών οργάνων. Είναι αυτοάνοσο νόσημα που σχετίζεται με διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος (άμυνας)του οργανισμού σε συνδυασμό με γενετική προδιάθεση και την συνύπαρξη και άλλων αυτοάνοσων ασθενειών όπως διαβήτης τύπου 1, θυρεοειδοπάθειες, λεύκη. Μπορεί επίσης να πυροδοτηθεί από κάποιο τραυματισμό ή λοίμωξη της περιοχής.

Εκδηλώνεται με το σχηματισμό λευκών πλακών ή κηλίδων στην περιοχή της προσβολής του. Σε αυτό το σημείο το δέρμα γίνεται λεπτό και σκληρό ενώ εμφανίζει και έντονη ξηρότητα. Άλλα συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται είναι ο έντονος κνησμός (φαγούρα) στην γενετική περιοχή και τον πρωκτό που είναι αρκετά ενοχλητικός για τον ασθενή.

Πολλές φορές συνυπάρχει και πόνος, δυσφορία και τσούξιμο κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής και της ούρησης. Αυτό ίσως και να συνοδεύεται και από αιμορραγία εξαιτίας και της μορφής που έχει πάρει το δέρμα κάνοντας ακόμα δυσκολότερη την κατάσταση του ασθενούς. Αργότερα δημιουργούνται ουλές και ενδεχομένως φίμωση της ουρήθρας.

Θεραπεία:

– Τοπικές αλοιφές κορτικοστεροειδών. Αν η θεραπεία πρέπει να γίνει για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πρέπει να συγχορηγηθούν και αναστολείς της καλσινευρίνης (αλοιφές) καθώς οι κορτιζονούχες κρέμες δεν μπορούν να λαμβάνονται για μεγάλο χρονικό διάστημα. Τη ρύθμιση αυτής της θεραπείας θα την καθορίσει ο γιατρός ανάλογα με την περίπτωση του κάθε ασθενούς.

– Ενυδατικές κρέμες. Θα βοηθήσουν πολύ στην μείωση της ξηρότητας του δέρματος. Μπορούν να χορηγηθούν, μαζί με άλλες θεραπείες ή και μόνες τους ακόμα και μετά το τέλος των άλλων θεραπειών.

-Φωτοθεραπεία. Σε αποτυχία ή μη ικανοποιητική αποτελεσματικότητα των άλλων θεραπειών. Εδώ έχουμε την έκθεση του δέρματος σε ελεγχόμενη υπεριώδη ακτινοβολία. Βοηθάει στη μείωση των συμπτωμάτων.

– Χειρουργική θεραπεία. Σε προχωρημένες καταστάσεις όπου έχει δημιουργηθεί φίμωση (στένωση) της ουρήθρας η αποκατάσταση γίνεται χειρουργικά.

Ο σκληροατροφικός πρέπει να αντιμετωπίζεται ιατρικά. Όμως επειδή είναι μια χρόνια κατάσταση ακόμα και μετά από μια επιτυχημένη θεραπεία τα συμπτώματα μπορεί να ξαναεμφανιστούν. Αυτό πρέπει να το γνωρίζει ο ασθενής, να έχει συνεχή παρακολούθηση από τον γιατρό και να υπάρχει τήρηση κάποιων γενικών κανόνων όπως η φροντίδα της υγιεινής της περιοχής, η χρήση άνετων ρούχων, η αποφυγή ερεθιστικών καθαριστικών ουσιών, για την πρόληψη επιπλοκών.

07 Δεκ

ΛΕΥΚΗ

Η λεύκη είναι νόσος του δέρματος που χαρακτηρίζεται από λευκές κηλίδες διαφόρου μεγέθους που οφείλονται στην απώλεια των μελανοκυττάρων στα σημεία του δέρματος που πάσχουν. Είναι νόσος αυτοάνοση ενώ συνήθως υπάρχει οικογενειακό ιστορικό.

Οι λευκές κηλίδες εμφανίζονται σε διάφορα σημεία του δέρματος αλλά πιο συχνά εντοπίζονται στις μασχάλες, στο πρόσωπο, στην περιοχή των μαστών, στους αγκώνες, στα γόνατα  στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, στα χέρια (πάνω από τις παλάμες) και στα πόδια (πάνω από τα πέλματα). Είναι σαφώς περιγεγραμμένες και διαχωρίζονται ξεκάθαρα από το υγιές δέρμα. Μπορεί να είναι σε όλο το σώμα ή σε συγκεκριμένη περιοχή.

Οι λευκές κηλίδες είναι το μοναδικό χαρακτηριστικό εύρημα στην κλινική εικόνα του ασθενούς ενώ δεν υπάρχει κάποιο άλλο ιδιαίτερο σύμπτωμα. Εμφανίζεται εξίσου σε γυναίκες και άνδρες ενώ συνήθως εκδηλώνεται σε νεαρή ηλικία. Φαίνονται εντονότερα το καλοκαίρι λόγω του μαυρίσματος των υγιών περιοχών του δέρματος στο οποίο υπάρχουν τα μελανοκύτταρα.

Η θεραπεία μπορεί να μην είναι οριστική και μόνιμη, όμως υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης της κλινικής εικόνας. Εφαρμόζουμε τοπικά αγωγή και φωτοθεραπεία. Στην τοπική αγωγή χρησιμοποιούνται αλοιφές κορτιζόνης και αναστολέων της καλσινευρίνης .Συνήθως χορηγούνται σε συνδυασμό. Τη δόση και το θεραπευτικό σχήμα θα το καθορίσει ο γιατρός ανάλογα με την έκταση του προβλήματος. Επίσης καλό είναι να χρησιμοποιείται αντηλιακό με υψηλό δείκτη προς αποφυγή πιθανών εγκαυμάτων στις λευκές περιοχές του δέρματος όπου υπάρχει το πρόβλημα.

06 Δεκ

ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ ΕΞ ΕΠΑΦΗΣ

Πρόκειται για μια φλεγμονώδη νόσος του δέρματος αρκετά ενοχλητική για τους ασθενείς που επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής τους.

Υπάρχουν 2 τύποι δερματίτιδας εξ επαφής: 1) Η ερεθιστική δερματίτιδα εξ επαφής και 2) Η αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής.

1) Ερεθιστική δερματίτιδα εξ επαφής: Είναι μορφή δερματίτιδας που ‘’ενεργοποιείται’’ σε επαφή του δέρματος με κάποιον ερεθιστικό παράγοντα ο οποίος ‘’ερεθίζει’’ το ΄δέρμα και δημιουργείται η φλεγμονή. Αυτοί οι παράγοντες μπορεί να είναι: Υγρασία, δυνατός αέρας, έκθεση στον ήλιο, χλωρίνες και διάφορα άλλα απορρυπαντικά, οινόπνευμα, αντισηπτικά χεριών κ.α.

Μπορεί η μορφή της να είναι οξεία ή χρόνια. Στην οξεία μορφή έχουμε άμεση εκδήλωση μετά την επαφή με τον παράγοντα που την προκάλεσε. Εκδηλώνεται με ερυθρότητα, οίδημα, φυσαλίδες, ροή υγρού στο σημείο και υπάρχει πόνος ή/και κνησμός (φαγούρα). Στη χρόνια μορφή έχουμε συχνές και επαναλαμβανόμενες επαφές με τον ερεθιστικό παράγοντα. Παρουσιάζεται έντονη ξηρότητα στο δέρμα που συνοδεύεται από κοκκινίλες και κνησμό.

Για τη θεραπεία χορηγούνται τοπικά ήπια κορτικοστεροειδή για μικρό χρονικό διάστημα και ενυδατικές κρέμες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στην οξεία φάση μπορούμε να έχουμε και καθαρισμό της περιοχής με νερό ή φυσιολογικό νερό.

2) Αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής: Σε αυτή τη μορφή δερματίτιδας έχουμε την επαφή του δέρματος με κάποιον παράγοντα στον όποιο έχει αλλεργία (ευαισθησία).

Παράγοντες οι οποίοι μπορούν να  την εκδηλώσουν είναι: διάφορα μεταλλικά αντικείμενα (αλυσίδες, κοσμήματα), τρόφιμα, φάρμακα (αλοιφές), καλλυντικά. Και εδώ έχουμε την εκδήλωση σε οξεία και χρόνια μορφή.

Στην πρώτη περίπτωση τα συμπτώματα εκδηλώνονται αμέσως και παρατηρούμε ερυθρότητα φυσαλίδες, βλατίδες(σπυράκια), φουσκάλες. Μπορεί να είναι τοπική γενικευμένα και παρατηρείται αίσθημα καψίματος και έντονος κνησμός.

Στη χρόνια μορφή έχουμε πάχυνση του δέρματος μελάχρωση, ρωγμές, ξηρότητα, απολέπιση. Ο κνησμός που παρατηρείται μπορεί να είναι από μέτριος έως πολύ έντονο και επηρεάζει σημαντικά την ποιότητα ζωής του ασθενούς.

Θεραπεία. Ανάλογα με την σοβαρότητα και την έκταση της δερματίτιδας μπορούμε να χορηγήσουμε:

Τοπικά:

– αλοιφές κορτικοστεροειδών σε όχι μεγάλης έκτασης βλάβες για την αντιμετώπιση του κνησμού και της ερυθρότητας .Δεν συνιστάται η μακροχρόνια συνεχής χρήση

– Αντιβιοτικά τοπικά σε αλοιφές σε περίπτωση δημιουργίας τοπικής επιμόλυνσης

– Αναστολείς της καλσινευρίνης ίσως και μαζί με κορτιζόνη για μακροχρόνιες τοπικές θεραπείες

– Ενυδατικές κρέμες για μείωση της έντασης του κνησμού και αίσθημα ανακούφισης του δέρματος

– Καθαρισμός του δέρματος με χρήση ήπιων καθαριστικών

Συστηματική αγωγή (από το στόμα):

– Αντιισταμινικά για την αντιμετώπιση του κνησμού και τη δημιουργία ερυθρότητας

– Κορτικοειδή για τον περιορισμό της φλεγμονώδους αντίδρασης του δέρματος

– Ανοσοτροποποιητικά ανοσοκατασταλτικά φάρμακα όπως κυκλοσπορίνη, αζαθιοπρίνη, πεντοξυφιλλίνη

Φωτοθεραπεία:

Τοπικά με χρήση UVA και UVB ακτινοβολίας

 

Load more posts
Loading...