05 Δεκ

ΙΔΡΩΤΑΔΕΝΙΤΙΔΑ

Η διαπυητική ιδρωταδενίτιδα είναι χρόνια φλεγμονώδης νόσος του δέρματος. Μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία αλλά πιο συχνά την συναντάμε σε νεαρά άτομα (20-30 ετών). Τα σημεία στα οποία εντοπίζεται είναι οι μασχάλες, η μηροβουβωνική περιοχή και η περιοχή των γεννητικών οργάνων.

Εκδηλώνεται με επώδυνα εξογκώματα κάτω από το δέρμα (οζίδια). Επίσης στην προσβεβλημένη περιοχή βλέπουμε ερυθρόμορφα ‘’σπυράκια ‘’ με ή χωρίς πύον στο κέντρο τους ενώ σε προχωρημένες καταστάσεις κάτω από το δέρμα σχηματίζονται συρίγγια που εκκρίνουν δύσοσμο υγρό στην επιφάνεια του. Τα κυριότερα συμπτώματα της ιδρωταδενίτιδας είναι ο πόνος, ο κνησμός (φαγούρα) και το κάψιμο που μπορεί να είναι συνεχόμενα και σίγουρα πολύ ενοχλητικά για τον ασθενή.

Αίτια : Στη διαπυιτική ιδρωταδενίτιδα έχουμε υπερκεράτωση (διόγκωση) του θύλακα της τρίχας που οδηγεί στην απόφραξη του αδένα με συνέπεια τα παραπάνω συμπτώματα. Γενετικοί παράγοντες είναι το κύριο αίτιο και σίγουρα \υπάρχει κληρονομική προδιάθεση. Παράγοντες που μπορεί να ενεργοποιήσουν αυτή την προδιάθεση και να οδηγηθούμε στην εκδήλωση της νόσου είναι :

– Λοίμωξη από κάποιο μικρόβιο (π.χ. χρυσίζων σταφυλόκοκκος), αποτελεί πρωτοπαθή αιτιολογικό παράγοντα.

– Κάπνισμα

– Παχυσαρκία

– Άλλες  νόσοι που συνυπάρχουν όπως αρθρίτιδα, σακχαρώδης διαβήτης, φλεγμονώδης νόσος του εντέρου, ακμή.

Επίσης είναι πιο συχνή στις γυναίκες με συχνότητα 3 προς 1 σε σχέση με τους άνδρες.

Θεραπεία: Ανάλογα με τη σοβαρότητα και την εξέλιξη της νόσου η θεραπεία μπορεί να είναι τοπική, (αντιβιοτικές αλοιφές), συστηματική (χορήγηση αντιβιοτικών από το στόμα, ορμονική θεραπεία, χορήγηση αναλγητικών ) , ενέσιμη (με τη χρήση βιολογικών παραγόντων).

04 Δεκ

ΜΕΛΑΝΩΜΑ

Το μελάνωμα αποτελεί κακοήθη όγκο του δέρματος. Εκτός όμως από το δέρμα είναι δυνατόν να προσβάλει και τους βλεννογόνους, τους οφθαλμούς και τις μήνιγγες. Εμφανίζεται πιο συχνά σε άτομα της λευκής φυλής με την ίδια συχνότητα σε άνδρες και γυναίκες. Η πιο συχνή περιοχή που θα μπορούσε να εμφανιστεί είναι η πλάτη χωρίς όμως να αποκλείσουμε οποιοδήποτε άλλο σημείο του δέρματος.

Τα βασικότερα αίτια μελανώματος είναι:

– Έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία

– Ατομικό ιστορικό

– Οικογενειακό ιστορικό

– Θεραπεία με ακτίνες

– Τεχνικό μαύρισμα

– Ύπαρξη πολλών σπίλων στην επιφάνεια του δέρματος

– Ανοσοκαταστολή

Είναι απαραίτητο να ελέγχουμε τους σπίλους (ελιές) στο δέρμα μας.

Θα υποψιαστούμε μελάνωμα αν δούμε τις εξής αλλαγές σε κάποιο νέο ή παλαιότερο σπίλο που έχουμε στο δέρμα μας:

– Αύξηση μεγέθους

– Αλλαγή χρώματος (συνήθως στο πιο σκουρόχρωμο)

– Δυσχρωμία (ο ίδιος σπίλος άλλαξε και απέκτησε δύο ή και περισσότερα χρώματα)

– Ακανόνιστα όρια (σαν χάρτης)

– Ανύψωση του σπίλου

-Αιμορραγία πολύ εύκολα χωρίς σοβαρό χτύπημα

Κάποιο από τα παραπάνω δεν σημαίνει απαραίτητα την ύπαρξη κάποιου κακού μελανώματος αλλά είναι απαραίτητη η επίσκεψη στο γιατρό για την εξέτασή του.

Η θεραπεία για το μελάνωμα είναι η χειρουργική αφαίρεση και η παρακολούθηση του ασθενούς για κάποιους μήνες ανάλογα και με τη σοβαρότητα του μελανώματος. Στο μελάνωμα είναι απαραίτητη η γρήγορη αντιμετώπισή του περισσότερο από όλους τους άλλους  καρκίνους του δέρματος.

03 Δεκ

ΒΑΣΙΚΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα αποτελεί τύπο καρκίνου του δέρματος το λιγότερο σπάνιο από τους άλλους τύπους αλλά και λιγότερο απειλητικό εάν φυσικά αντιμετωπιστεί εγκαίρως.

Εμφανίζεται κυρίως στο δέρμα σαν μονήρης βλάβη (μόνη της) και σπάνια έως καθόλου το βρίσκουμε στους βλεννογόνους. Τα σημεία του δέρματος που εμφανίζεται είναι αυτά που εκτίθενται στον ήλιο όπως το κεφάλι, το πρόσωπο (όλα τα σημεία του) και τα αυτιά. Πιο συχνά προσβάλλονται άτομα με ανοιχτόχρωμο (πολύ άσπρο) δέρμα και ξανθά, ενώ άτομα με σκουρόχρωμο δέρμα σχετικά σπάνια.

Η χαρακτηριστική μονήρης βλάβη είναι ρόδινη (κοκκινωπή), και ξεκινάει ως βλάβη μικρού μεγέθους που προοδευτικά μεγαλώνει. Με τη εξέλιξή του, προκαλεί διάβρωση στο δέρμα ενώ αιμορραγεί πολύ εύκολα με δύσκολη τάση για επούλωση. Ως συμπτώματα μπορεί να προκληθεί πόνος σε μικρό βαθμό και κνησμός.

Για την εμφάνισή του συνήθως υπάρχει γεννητική προδιάθεση που για να εκδηλωθεί συμβάλουν παράγοντες όπως: η πολύωρη και συνεχή έκθεση στον ήλιο, η ακτινοβολία, η ύπαρξη ούλης, πληγής ή εγκαύματος στην περιοχή και η ανοσοκαταστολή.

Το βασικοκυτταρικό καρκίνωμα είναι θεραπεύσιμο αρκεί να γίνει θεραπεία και να ξεκινήσει όσο γίνεται νωρίτερα. Οι συνηθέστερες θεραπείες που χρησιμοποιούνται είναι:

– Αφαίρεση χειρουργικά

– Κρυοθεραπεία

– Διαθερμοπηξία

– Φωτοθεραπεία

– Τοπική θεραπεία με φαρμακευτικές ουσίες (σε όγκους μικρούς που δεν έχουν προχωρήσει πολύ).

Σε κάθε περίπτωση συνιστάται η αποφυγή έκθεσης στον ήλιο ακόμα και μετά την θεραπεία και η συχνή χρήση δυνατών αντιηλιακών.

02 Δεκ

ΑΚΑΝΘΟΚΥΤΤΑΡΙΚΟ ΚΑΡΚΙΝΩΜΑ

Πρόκειται για καρκίνο του δέρματος όχι πολύ σπάνιο και όχι πολύ επιθετικό. Προκαλείται από ‘’τη λάθος ανάπτυξη’’ των ακανθοκυττάρων που είναι κύτταρα της επιδερμίδας. Αυτός ο καρκίνος μπορεί να εμφανιστεί απ’ ευθείας σε υγειές δέρμα ή σε περιοχή του δέρματος που προϋπάρχει κάποια άλλη δερματική βλάβη όπως π.χ. ακτινικές υπερκερατώσεις, άτονα έλκη, ουλές από τραύματα, εγκαύματα.

Εμφανίζεται συχνότερα σε άτομα ανοιχτόχρωμου ΄δέρματος που εκτίθενται υπερβολικά (για πολλές ώρες) στον ήλιο. Δρα αθροιστικά όποτε υπάρχει η επίπτωσή του αυξάνεται με την ηλικία. Επίσης εμφανίζεται συχνότερα σε ακάλυπτα μέρη του σώματος όπως το κεφάλι, το πρόσωπο και οι ράχες των χεριών. Άλλοι παράγοντες που μπορεί να ευθύνονται στην εμφάνιση του ακανθοκυτταρικού καρκινώματος είναι: η ακτινοβολία, το τεχνητό μαύρισμα, χρόνιες φλεγμονές, ανοσοκαταστολή (AIDS, μεταμοσχεύσεις), κληρονομικότητα.

Το ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα εμφανίζεται εκτός από το δέρμα και στους βλεννογόνους (στοματική κοιλότητα, χείλη, γεννητικά όργανα). Κλινικά εμφανίζεται σαν ένα ανώμαλο ερυθρό, σκληρό ογκίδιο που εξέχει της επιφάνειας του δέρματος. Κύριο χαρακτηριστικό του είναι ότι αιμορραγεί εύκολα.

Θεραπείες που χρησιμοποιούνται συχνότερα για την αντιμετώπιση του ακανθoκυτταρικού καρκινώματος είναι:

– Χειρουργική αφαίρεση

– Ακτινοθεραπεία

-Κρυοθεραπεία

– Διαθερμοπηξία

– Τοπική  φαρμακευτική θεραπεία (σε μικρούς όγκους)

Η πρόγνωση στα ακανθοκυτταρικά καρκινώματα γενικά είναι καλή αλλά χρειάζεται έγκαιρη αντιμετώπιση

02 Δεκ

ΟΜΑΛΟΣ ΛΕΙΧΗΝΑΣ

Ο ομαλός λειχήνας είναι αυτοάνοσο νόσημα που εκδηλώνεται με φλεγμονή στην περιοχή του δέρματος. Τα ακριβή αίτια για την εκδήλωση της φλεγμονής δεν είναι γνωστά. Οι ηλικίες που εκδηλώνεται συνήθως είναι 30-60 έτη. Οι περιοχές του σώματος που προσβάλει είναι το δέρμα, το στόμα, τα γεννητικά όργανα, τα νύχια και το τριχωτό της κεφαλής.

Στο δέρμα εκδηλώνεται με ερυθροιώδεις πολυγωνικές βλατίδες (σπυράκια) επίπεδες μεγέθους περίπου 10 χιλιοστά με λευκές γραμμές στην επιφάνειά τους .Υπάρχει και κνησμός (φαγούρα) που αρκετές φορές είναι πολύ έντονος.

Στη στοματική κοιλότητα εμφανίζεται δίκτυο χρώματος λευκού γκρι ή κόκκινου που έχει σχήμα δαντέλας. Προκαλούνται διαβρώσεις που είναι αρκετά επώδυνες με πόνο και κάψιμο.

Στα νύχια μπορεί να εμφανιστούν επίμηκες γραμμώσεις ενώ τα νύχια γίνονται λεπτά και καταστρέφονται εύκολα.

Στο τριχωτό της κεφαλής υπάρχει ερυθρότητα με έντονο κνησμό ενώ παρατηρείται και αραίωση των τριχών που μπορεί να χαθούν τελείως.

Στα γεννητικά όργανα (πέος και αιδοίο) παρατηρούνται οι χαρακτηριστικές κόκκινες βλατίδες και εμφανίζεται κνησμός στην περιοχή, αλλά μπορεί και πόνος κι είναι αρκετά επώδυνο για τον ασθενή.

Για την θεραπεία του ομαλού λειχήνα μπορεί να χορηγηθούν τοπικά αλοιφές με κορτιζόνη, με δόσεις και χρόνο θεραπείας που θα ορίσει ο ιατρός ανάλογα με την σοβαρότητα της κατάστασης. Σε περιπτώσεις βαριάς μορφής θα χορηγηθεί κορτιζόνη από το στόμα ενώ τα αντιϊσταμινικά φάρμακα βοηθάνε για την μείωση του κνησμού.

01 Δεκ

ΑΚΤΙΝΙΚΕΣ ΥΠΕΡΚΕΡΑΤΩΣΕΙΣ

Οι ακτινικές υπερκερατώσεις  είναι βλάβες του δέρματος που χαρακτηρίζονται από πλάκες λεπιδώδης ή καλυπτόμενες από κρούστα. Χαρακτηρίζονται ως προκαρκινικές βλάβες και τα μέρη του σώματος που συνήθως εκδηλώνονται είναι:

– Τριχωτό της κεφαλής (ιδίως αν υπάρχουν λίγα ή και καθόλου μαλλιά)

– Μέτωπο

– Παρειές (μάγουλα)

– Αυτιά

– Λαιμός

– Χέρια (σε οποιοδήποτε σημείο τους)

– Πόδια (κνήμες)

Πιο συχνά εκδηλώνονται σε άνδρες και κυρίως σε άτομα με ανοιχτό χρώμα δέρματος και μεγάλης ηλικίας.

Η κύρια αιτία που τις δημιουργεί είναι η παρατεταμένη και επαναλαμβανόμενη έκθεση στον ήλιο, ιδίως το καλοκαίρι που η ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας είναι μεγαλύτερη και οδηγεί σε αθροιστική  βλάβη των κυττάρων του δέρματος.

Αρκετά χρόνια μετά την εμφάνισή τους (10-20 έτη) υπάρχει πιθανότητα μετάπτωσης  σε ακανθοκυτταρικό καρκίνωμα.

Για τη θεραπεία χρησιμοποιούνται τοπικές αλοιφές όπως δικλοφαινάκη ή ιμικουιμόδη καθώς και κρυοθεραπεία. Εξίσου σημαντικά είναι και τα μέτρα φωτοπροστασίας που πρέπει να λαμβάνουμε με καθημερινή χρήση αντιηλιακού 100 spf , χρήση καπέλου και όσο το δυνατόν λιγότερη έκθεση στον ήλιο.

01 Δεκ

ΟΝΥΧΙΕΣ (ΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ-ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΣ)

Με τον όρο ονυχία εννοούμε αλλοιώσεις των νυχιών (χεριών ή/και ποδίων)που μπορεί να οφείλονται σε κάποια παθολογική κατάσταση π.χ.μυκητίαση ή σε κάποιο τραυματισμό (χτύπημα).

Η ονυχομυκητίαση αποτελεί την συχνότερη αιτία παθολογικής βλάβης των νυχιών. Οφείλεται σε λοίμωξη του νυχιού ή της γειτονική περιοχής του δέρματος από κάποιο μύκητα. Μπορεί να αφορά ένα ή περισσότερα νύχια καθώς επίσης ολόκληρη επιφάνεια του νυχιού ή μέρος αυτής.

Μερικά από τα αίτια είναι η έκθεση του νυχιού σε υγρό περιβάλλον (π.χ.πισίνες, πλύσιμο πιάτων, ιδρώτας) ,υψηλή θερμοκρασία, διαβήτης, κακή υγιεινή-καθαρισμός του νυχιού, πτώση-διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος που θα κάνει το νύχι ευάλωτο στη δράση του μύκητα. Η διάγνωση γίνεται με καλλιέργεια έχοντας πάρει υλικό από την πάσχουσα περιοχή του νυχιού.

Θεραπεία υπάρχει άλλα θα πρέπει να συνδυαστεί με την πειθαρχεία του ασθενούς τόσο στη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής όσο κι στην τήρηση γενικών οδηγιών που θα βοηθήσουν στη γρηγορότερη και αποτελεσματικότερη θεραπεία. Η αγωγή μπορεί να είναι τοπική με χρήση λάκας , λήψη φαρμάκων από το στόμα ή συνδυασμός τους.

Ο τραυματισμός είναι μια επίσης συχνή κατάσταση που καταστρέφει τα νύχι και οδηγεί τον ασθενή σε ταλαιπωρία. Αρκετές φορές μπορεί να υπάρξει χτύπημα του νυχιού που δεν γίνεται αντιληπτό τη συγκεκριμένη στιγμή, μπορεί όμως να εξελιχθεί και να δώσει συμπτώματα μετά από μερικές μέρες. Μπορεί να προκληθεί από χτύπημα του δαχτύλου σε έπιπλο ή κάποια επιφάνεια, από πτώση αντικειμένου πάνω σε αυτό ή από ακατάλληλα παπούτσια σε συνδυασμό με έντονη καταπόνηση.

Ανάλογα με το μέγεθος και την έκταση της βλάβης η αντιμετώπιση είναι η χρήση ιωδίου για αντισηψία της περιοχής, χρήση ταυτόχρονα κάποιας τοπικής αντιβιοτικής αλοιφής για αποφυγή πιθανής επιμόλυνσης και σε σοβαρότερες βλάβες ίσως και η λήψη αντιβίωσης από το στόμα. Σημαντικό ρόλο παίζει και η χρήση κατάλληλων παπουτσιών και η μη καταπόνηση της περιοχής τουλάχιστον μέχρι να περάσει ο τραυματισμός.

01 Δεκ

ΜΥΚΗΤΙΑΣΕΙΣ

Με τον όρο μυκητίαση εννοούμε την προσβολή (μόλυνση) από παθογόνους μικροοργανισμούς τους μύκητες. Οι μύκητες που μπορούν να βρεθούν παντού εκδηλώνονται και αναπτύσσονται σε συνθήκες ζέστης (καλοκαίρι) και υγρασίας. Οι δερματολογικές μυκητιάσεις περιλαμβάνουν τη μυκητίαση α) του δέρματος β) των νυχιών γ) των τριχών.

Οι πιο συνηθισμένες κλινικές μορφές μυκητιάσεων είναι:

1) Μυκητίαση του τριχωτού της κεφαλής. Εκδηλώνεται με ερυθρότητα (κοκκινίλα) ,κνησμό (φαγούρα) ,απολέπιση και αραίωση ή πλήρη απουσία τριχών στο σημείο προσβολής.Εμφανίζεται σε άτομα που ιδρώνουν εύκολά , χρησιμοποιούν κοινές πετσέτες ή κλινοσκεπάσματα.Αντιμέτωπίζεται με τοπική αγωγή (κατάλληλα σαμπουάν, κρέμες) ή φάρμακα από το στόμα ανάλογα με την έκταση και τη βαρύτητα της νόσου.

2) Μυκητίαση των νυχιών. Εκδηλώνεται στα νύχια χεριών και ποδιών σε άνδρες και γυναίκες οποιδήποτε ηλικίας.Εδώ διακρίνουμε την καταστροφή του προσβεβλημένου νυχιού ,ολόκληρου ή μέρος αυτού, αλλαγή στο χρώμα που συνήθως γίνεται μαύρο , καφέ ή κιτρίνο.Επίσης γίνεται πολύ ευαίσθητο και σπάει εύκολα.Η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει με τοπική αγωγή ενώ σε εκτεταμένες βλάβες καλύτερη είναι η θεραπεία με λήψη φαρμάκων από το στόμα ή συνδυασμός μαζί με τοπική αγωγή.

3) Μυκητίαση της γεννητικών οργάνων (πέους ή αιδοίου). Μπορεί να μεταδοθεί με τη σεξουαλική επαφή αλλά και με έκθεση της περιοχής σε υγρασία (π.χ. στενά και βρεγμένα εσώρουχα) καθώς και μη τήρηση υγιεινής στη περιοχή.Εκδηλώνεται με ερυθρότητα τσούξιμο και ενδεχομένως πόνο και δυσοσμία.Αντιμετωπίζεται με κατάλληλη αντιμυκητιασική αγωγή , τοπικά ή με λήψη φαρμάκων από το στόμα.

4) Μυκητίαση της στοματική κοιλότητας (καντιντίαση στοματικής κοιλότητας). Εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και στα δύο φύλα.Εμφανίζεται με λευκές «πλάκες» στο βλεννογόνο της στοματικής κοιλότητας.Οι πλάκες μπορεί να είναι και ερυθρές και να εμφανίζουν πόνο κατά την λήψη των τροφών.Την εκδήλωσή τους ευνοεί η συχνή λήψη αντιβιοτικών. Θεραπεύεται με αντιμυκητιασική αγωγή με τοπικό στοματικό διάλυμα ή γέλη.

5) Ποικιλόχρους πιτυρίαση. Πρόκειται για μυκητίαση του δέρματος που εκδηλώνεται συνήθως στην πλάτη αλλά και σε άλλες περιοχές όπως ώμους, κοιλιά, λαιμό. Στο σημείο της προσβολής εμφανίζονται κηλίδες με σαφή όρια χρώματος καφέ, λευκού, ή κόκκινου.Συνήθως εμφανίζονται το καλοκαίρι σε συνθήκες υγρασίας.Είναι ασυμπτωματική , δηλαδή δεν νιώθει τίποτα ο ασθενής και το ανακαλύπτει τυχαία με την οπτική επαφή. Αντιμετωπίζεται με τοπική αγωγή και σε περίπτωση μη ανταπόκρισης χορηγούνται και φάρμακα από το στόμα

19 Νοέ

ΜΟΛΥΣΜΑΤΙΚΟ ΚΗΡΙΟ

Το μολυσματικό κηρίο είναι μια λοίμωξη του δέρματος αρκετά μεταδοτική που εμφανίζεται κυρίως σε παιδιά. Το μικρόβιο που προκαλεί το μολυσματικό κηρίο είναι συνήθως ο χρυσίζων σταφυλόκοκκος ενώ λιγότερο συχνά προκαλείται και από τον β-αιμολυτικό στρεπτόκοκκο.

Μεταδίδεται συχνά με την επαφή δέρμα με δέρμα, από τη κοινή χρήση ρούχου ενώ ευνοείται η μετάδοσή του σε συνθήκες υγρασίας , όταν υπάρχει λύση της συνέχειας του δέρματος, τραυματισμού και κακής υγιεινής.

Η εικόνα με την οποία εμφανίζεται το μολυσματικό κηρίο είναι μικρές ερυθρές πλάκες που στο εσωτερικό τους υπάρχει μια κρούστα σαν το χρώμα που έχει το μέλι. Ορισμένες φορές εμφανίζονται και φυσαλίδες που σύντομα σπάνε και αφήνουν μια διάβρωση του δέρματος στο σημείο που ήταν.

Τα μέρη του σώματος που εμφανίζεται συχνότερα το μολυσματικό κηρίο είναι το πρόσωπο, τα χέρια, τα πόδια, ο αυχένας οι μασχάλες και το τριχωτό της κεφαλής. Τα συμπτώματα με τα όποια κυρίως εκδηλώνεται είναι ο έντονος κνησμός (φαγούρα) και πόνος στην περιοχή.

Η αντιμετώπιση γίνεται κυρίως με αντιβιοτικά που χορηγούνται τοπικά με τη μορφή αλοιφής. Σε σοβαρές και ίσως πιο εκτεταμένες περιπτώσεις, τα αντιβιοτικά μπορούν να χορηγηθούν και από το στόμα, ενώ μέρος της θεραπείας είναι και ο σωστός καθαρισμός της περιοχής, η χρήση αντισηπτικών και η τήρηση των κανόνων υγιεινής

18 Νοέ

ΣΥΦΙΛΗ

 

H σύφιλη είναι λοιμώδης νόσος και ανήκει στα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Προκαλείται από ένα βακτήριο που ονομάζεται τρεπόνημα ωχρό.Μεταδίδεται με τη σεξουαλική επαφή αλλά και στο έμβρυο όταν η έγκυος μητέρα νοσεί. Περιλαμβάνει 4 στάδια:

– Πρωτογόνος σύφιλη

– Δευτερογόνος σύφιλη

– Λανθάνουσα σύφιλη

– Τριτογόνος σύφιλη

ΠΡΩΤΟΓΟΝΟΣ ΣΥΦΙΛΗ: Εκδηλώνεται σε χρονικό διάστημα από 3 εβδομάδες έως 3 μήνες μετά την μόλυνση από το μικρόβιο.

Εδώ έχουμε το συφιλιδικό έλκος το όποιο εμφανίζεται συνήθως στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ,στο πέος στους άνδρες, στο αιδοίο ή στον κόλπο στις γυναίκες και στον πρωκτό. Επίσης μπορεί να εμφανιστεί και μέσα στην στοματική κοιλότητα. Τα χαρακτηριστικά του είναι ότι είναι σκληρό με καθαρή βάση και ομαλά χείλη ενώ είναι ανώδυνο, δηλαδή ο ασθενής μπορεί και να μην αισθάνεται τίποτα. Παράλληλα με το έλκος υπάρχει και διόγκωση λεμφαδένων μονόπλευρα , στη βουβωνική περιοχή ή στον τράχηλο,οι λεμφαδένες είναι σκληροί και ανώδυνοι. Αυτά τα συμπτώματα υποχωρούν σε χρονικό διάστημα 1-2 μηνών.

ΔΕΥΤΕΡΟΓΟΝΟΣ ΣΥΦΙΛΗ: Αν δεν υπάρξει θεραπεία της πρωτογόνου σύφιλης δημιουργείται η δευτερογόνος 1-6 μήνες μετά την μη θεραπευθείσα πρωτογόνο.Εδώ υπάρχει εμφάνιση δερματικού εξανθήματος είναι ερυθρόμορφες κηλίδες σε διάφορα σημεία του σώματος κυρίως όμως σε πέλματα και παλάμες ενώ συνήθως δεν προκαλούν κνησμό (φαγούρα) ή κάποια άλλη ενόχληση στον ασθενή. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί και μια λευκή πλάκα στη γλώσσα ή  κοντά στην περιοχή των γεννητικών οργάνων.

Εκτός από αυτά παρατηρούνται και γενικότερα συμπτώματα όπως  διόγκωση λεμφαδένων αδυναμία, κακουχία, χαμηλός πυρετός, πόνος στους μυς και στις αρθρώσεις.Η δευτερογόνος σύφιλη κρατάει 1-2 μήνες και στη συνέχεια τα συμπτώματα υποχωρούν.

-ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΣΎΦΙΛΗ: Αν δεν θεραπευτεί η δευτερογόνος σύφιλη υπάρχει μετάπτωση στη λανθάνουσα μορφή όπου εδώ δεν υπάρχουν συμπτώματα ή κλινικές εκδηλώσεις και η διάγνωση σε περίπτωση υποψίας σύφιλης, γίνεται μόνο με αιματολογικές εξετάσεις. Το στάδιο αυτό μπορεί να κρατήσει από 1 έως και αρκετά χρόνια.

-ΤΡΙΤΟΓΟΝΟΣ ΣΥΦΙΛΗ: Μετά την λανθάνουσα σύφιλη και εφόσον δεν υπάρξει θεραπεία έχουμε μετάπτωση σε αυτό το στάδιο .Εδώ έχουμε την εκδήλωση σοβαρών συμπτωμάτων από πολλά συστήματα του οργανισμού. Δημιουργούνται βλάβες στην καρδιά, στο νευρικό σύστημα (νευροσύφιλη) στα οστά, στο ήπαρ, στο στομάχι, στους πνεύμονες και στους οφθαλμούς.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η θεραπεία εκλογής για την σύφιλη είναι η χορήγηση πενικιλίνης σε ενέσιμη μορφή ενδομυϊκά. Σε περίπτωση αλέργείας στην πενικιλίνη μπορεί να δοθεί  δοξυκυκλίνη ή τετρακυκλίνη.

 

 

Load more posts
Loading...